Geschiedenis van de Sainte-Chapelle

Louis IX, bekend als "le Prudhomme" en meer algemeen als Saint Louis, was een Capetiaanse koning van Frankrijk die werd geboren op 25 april 1214 in Poissy en stierf op 25 augustus 1270 in Carthago, in de buurt van Tunis. Hij regeerde meer dan 43 jaar, van 1226 tot aan zijn dood.

Lodewijk IX werd tijdens zijn leven als een heilige beschouwd en werd in 1297 heilig verklaard door de katholieke kerk.

Hij erfde de kroon na de dood van zijn vader, koning Lodewijk VIII, toen hij pas twaalf jaar oud was. Het was Blanche van Castilië, zijn moeder, van wie hij een strenge en vrome opvoeding kreeg, die als regentes optrad tot hij meerderjarig werd.

Hoewel we niet precies weten wie de Sainte-Chapelle heeft ontworpen, lijdt het geen twijfel dat de opdrachtgever, Saint Louis, een belangrijke rol heeft gespeeld in de conceptie van dit gebouw, dat is opgevat als een reliekschrijn waarin de relikwieën van de passie en politieke macht van de monarch worden verheerlijkt.

Het gebouw werd ook ontworpen als een paltskapel, gelegen in het hart van de residentie van de Capetiaanse koningen op het Île de la Cité. Het bestaat uit een bovenverdieping, de bovenkapel, waarin de relieken van het lijdensverhaal van Christus worden opgebaard en gereserveerd voor de koning en zijn hoge gasten, en een onderkapel die gebruikt werd door het paleispersoneel. De bovenkapel was direct verbonden met de appartementen van de koning door een galerij ("la galerie mercière", genoemd naar de vele kraampjes daar).

De reliekentribune, geïnstalleerd in de jaren 1260 en gerestaureerd in de 19e eeuw, ondersteunde het grote zilveren en vergulde koperen schrijn met de heilige relikwieën. Het schrijn en de reliekhouders (kistjes ontworpen om een of meer relikwieën in te bewaren) werden omgesmolten tijdens de Franse Revolutie en de meeste relikwieën zijn sindsdien verdwenen. De Doornenkroon bleef echter bewaard en werd in 1806 toegevoegd aan de schatkamer van de Notre-Dame kathedraal.

Hoewel de relikwieënfunctie van het monument is verdwenen (de Sainte-Chapelle wordt sinds de Revolutie niet meer gebruikt voor erediensten), schittert het monument vandaag de dag nog steeds als een van de meest bijzondere meesterwerken van de Stralende Gotiek.

Tijdens je bezoek zal je ongetwijfeld getroffen worden door de extreme architecturale lichtheid van de bovenste kapel en haar 670 m2 glas-in-loodramen, die je omhullen met een buitengewoon en intens licht. Ontworpen als een enkel schip met vier traveeën, eindigend in een 7-zijdige chevet, geeft de relikwievorm het een opvallende verticaliteit en een onvergelijkbare schittering.

De robuuste, krachtige architectuur van de onderkapel dient als ondersteuning voor de bovenkapel en haar immense gebrandschilderde ramen. Bevrijd van de steen lijken de muren te zijn verdwenen ten gunste van de immense glas-in-loodramen, waarvan de elegantie altijd bewondering heeft afgedwongen.

Je kunt ook de torenspits bewonderen, een technisch hoogstandje dat in de 19e eeuw is nagebouwd en net zo goed deel uitmaakt van de skyline van Parijs als de kathedraal Notre-Dame. Het is de vijfde torenspits sinds de oorspronkelijke bouw en steekt vijfenzeventig meter boven de grond uit.

De bovenste kapel is versierd met gebeeldhouwde decoratie van een opmerkelijke finesse en verscheidenheid. Meer dan honderd verschillende plantenmotieven verlevendigen de zuilen, terwijl de twaalf apostelbeelden twee stijlen van 13de-eeuwse Parijse beeldhouwkunst illustreren.

Bewonder in de lagere kapel de 140 kapitelen die de nuances van elegante gotische flora weergeven, evenals de elegante kleine binnensteuningen, de 'étrésillons', die helpen om de stuwkracht van de gewelven in te dammen.